[:nl]https://www.youtube.com/watch?v=JZk6eQ5TvpA
‘Een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.’
John Lennon
Als je niet gehoord wordt. Als je niet gezien wordt. Om wie je bent. Om wat je doet. Als we ons niet gehoord voelen, worden we stil. We zonderen ons af. Wie zijn wij om gezien te worden? Laat ook maar… De ander weet het vast beter. Of, als je niet gehoord wordt, laten we juist wel van ons horen. Schreeuwend. Roepend. Brullend. Hier ben ik!!! Kun je niet zien waar ik voor sta?! Kun je niet horen wat ik te vertellen heb???! De afgelopen jaren heb ik op de barricades gestaan, wilde ik heel graag na jaren van stilte, mijn geluid laten horen. Als je jezelf laat zien, vinden heel veel mensen iets van je, en dat is niet altijd even leuk. Juist nu, op het moment dat ik andere zaken aan mijn hoofd heb die mijn aandacht verdienen en ik het liefst in stilte verdwijn, riep mijn jongste zoon dat ik van Het Grote Sinterklaasverhaal een luisterboek moest maken. Ik weet nog dat ik zuchtte. Ik had geen zin om gas te geven. Tegelijkertijd deelde ik diep in mijn hart, zijn mening. Dit verhaal dat ik negen jaar geleden schreef, voor alle Zwarte Piet-discussies uit, verdient het om gehoord te worden. Niet zachtjes, niet schreeuwend, maar met de juiste toon. Vanuit het hart. Zonder oordeel, zonder op een stoel te willen zitten. Zonder voor, zonder tegen, maar gewoon, omdat mijn kinderen en de vele kinderen aan wie ik het heb gedeeld, steeds weer als vanzelf blijken te voelen waar dit tweeluik over gaat. En ermee aan de slag gaan… Wie zijn wij als we kijken met de ogen van een kind? Wie zijn wij als we onzelf recht in de spiegel aankijken, voordat wij onze blik op de ander richten?
Wij, allemaal, alle kinderen, alle mensen van Nederland hebben een verhaal te vertellen. Allemaal willen we laten zien wie we zijn. Laten we dat doen. Vanuit onszelf, vanuit ons hart en elkaar daarin ontmoeten. Elk jaar in december wandelen we een sprookje binnen, een traditie die wordt gedragen door een verhaal. Als we elkaar kunnen vinden in een verhaal, in een droom, misschien kunnen we elkaar dan ook weer eens ontmoeten in het echte leven. Dat is mijn wens en dat is waarom ik dit verhaal wil delen. Het eerste deel van Het Grote Sinterklaasverhaal gaat over Joris en Verderniets die op zijn verjaardag wordt achtergelaten op het strand door de Mobieltjesmevrouw en de Krantenmeneer. Het tweede verhaal gaat over Hoofdpiet Nummertwee die na het lezen van een brief van Liesbeth niet meer weet wie hij is en besluit op zoek te gaan naar zichzelf. Dit luisterboek is met liefde gemaakt. Met dank aan Johan Keeman, Cilla Moerman, Roel Beemster en Sandra Bijl. Ik wens jullie veel luisterplezier. Mocht je enthousiast zijn, deel alsjblieft. Om met de woorden van John Lennon af te sluiten, een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.
[:en]https://www.youtube.com/watch?v=JZk6eQ5TvpA
‘Een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.’
John Lennon
Als je niet gehoord wordt. Als je niet gezien wordt. Om wie je bent. Om wat je doet. Als we ons niet gehoord voelen, worden we stil. We zonderen ons af. Wie zijn wij om gezien te worden? Laat ook maar… De ander weet het vast beter. Of, als je niet gehoord wordt, laten we juist wel van ons horen. Schreeuwend. Roepend. Brullend. Hier ben ik!!! Kun je niet zien waar ik voor sta?! Kun je niet horen wat ik te vertellen heb???! De afgelopen jaren heb ik op de barricades gestaan, wilde ik heel graag na jaren van stilte, mijn geluid laten horen. Als je jezelf laat zien, vinden heel veel mensen iets van je, en dat is niet altijd even leuk. Juist nu, op het moment dat ik andere zaken aan mijn hoofd heb die mijn aandacht verdienen en ik het liefst in stilte verdwijn, riep mijn jongste zoon dat ik van Het Grote Sinterklaasverhaal een luisterboek moest maken. Ik weet nog dat ik zuchtte. Ik had geen zin om gas te geven. Tegelijkertijd deelde ik diep in mijn hart, zijn mening. Dit verhaal dat ik negen jaar geleden schreef, voor alle Zwarte Piet-discussies uit, verdient het om gehoord te worden. Niet zachtjes, niet schreeuwend, maar met de juiste toon. Vanuit het hart. Zonder oordeel, zonder op een stoel te willen zitten. Zonder voor, zonder tegen, maar gewoon, omdat mijn kinderen en de vele kinderen aan wie ik het heb gedeeld, steeds weer als vanzelf blijken te voelen waar dit tweeluik over gaat. En ermee aan de slag gaan… Wie zijn wij als we kijken met de ogen van een kind? Wie zijn wij als we onzelf recht in de spiegel aankijken, voordat wij onze blik op de ander richten?
Wij, allemaal, alle kinderen, alle mensen van Nederland hebben een verhaal te vertellen. Allemaal willen we laten zien wie we zijn. Laten we dat doen. Vanuit onszelf, vanuit ons hart en elkaar daarin ontmoeten. Elk jaar in december wandelen we een sprookje binnen, een traditie die wordt gedragen door een verhaal. Als we elkaar kunnen vinden in een verhaal, in een droom, misschien kunnen we elkaar dan ook weer eens ontmoeten in het echte leven. Dat is mijn wens en dat is waarom ik dit verhaal wil delen. Het eerste deel van Het Grote Sinterklaasverhaal gaat over Joris en Verderniets die op zijn verjaardag wordt achtergelaten op het strand door de Mobieltjesmevrouw en de Krantenmeneer. Het tweede verhaal gaat over Hoofdpiet Nummertwee die na het lezen van een brief van Liesbeth niet meer weet wie hij is en besluit op zoek te gaan naar zichzelf. Dit luisterboek is met liefde gemaakt. Met dank aan Johan Keeman, Cilla Moerman, Roel Beemster en Sandra Bijl. Ik wens jullie veel luisterplezier. Mocht je enthousiast zijn, deel alsjblieft. Om met de woorden van John Lennon af te sluiten, een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.[:es]https://www.youtube.com/watch?v=JZk6eQ5TvpA
‘Een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.’
John Lennon
Als je niet gehoord wordt. Als je niet gezien wordt. Om wie je bent. Om wat je doet. Als we ons niet gehoord voelen, worden we stil. We zonderen ons af. Wie zijn wij om gezien te worden? Laat ook maar… De ander weet het vast beter. Of, als je niet gehoord wordt, laten we juist wel van ons horen. Schreeuwend. Roepend. Brullend. Hier ben ik!!! Kun je niet zien waar ik voor sta?! Kun je niet horen wat ik te vertellen heb???! De afgelopen jaren heb ik op de barricades gestaan, wilde ik heel graag na jaren van stilte, mijn geluid laten horen. Als je jezelf laat zien, vinden heel veel mensen iets van je, en dat is niet altijd even leuk. Juist nu, op het moment dat ik andere zaken aan mijn hoofd heb die mijn aandacht verdienen en ik het liefst in stilte verdwijn, riep mijn jongste zoon dat ik van Het Grote Sinterklaasverhaal een luisterboek moest maken. Ik weet nog dat ik zuchtte. Ik had geen zin om gas te geven. Tegelijkertijd deelde ik diep in mijn hart, zijn mening. Dit verhaal dat ik negen jaar geleden schreef, voor alle Zwarte Piet-discussies uit, verdient het om gehoord te worden. Niet zachtjes, niet schreeuwend, maar met de juiste toon. Vanuit het hart. Zonder oordeel, zonder op een stoel te willen zitten. Zonder voor, zonder tegen, maar gewoon, omdat mijn kinderen en de vele kinderen aan wie ik het heb gedeeld, steeds weer als vanzelf blijken te voelen waar dit tweeluik over gaat. En ermee aan de slag gaan… Wie zijn wij als we kijken met de ogen van een kind? Wie zijn wij als we onzelf recht in de spiegel aankijken, voordat wij onze blik op de ander richten?
Wij, allemaal, alle kinderen, alle mensen van Nederland hebben een verhaal te vertellen. Allemaal willen we laten zien wie we zijn. Laten we dat doen. Vanuit onszelf, vanuit ons hart en elkaar daarin ontmoeten. Elk jaar in december wandelen we een sprookje binnen, een traditie die wordt gedragen door een verhaal. Als we elkaar kunnen vinden in een verhaal, in een droom, misschien kunnen we elkaar dan ook weer eens ontmoeten in het echte leven. Dat is mijn wens en dat is waarom ik dit verhaal wil delen. Het eerste deel van Het Grote Sinterklaasverhaal gaat over Joris en Verderniets die op zijn verjaardag wordt achtergelaten op het strand door de Mobieltjesmevrouw en de Krantenmeneer. Het tweede verhaal gaat over Hoofdpiet Nummertwee die na het lezen van een brief van Liesbeth niet meer weet wie hij is en besluit op zoek te gaan naar zichzelf. Dit luisterboek is met liefde gemaakt. Met dank aan Johan Keeman, Cilla Moerman, Roel Beemster en Sandra Bijl. Ik wens jullie veel luisterplezier. Mocht je enthousiast zijn, deel alsjblieft. Om met de woorden van John Lennon af te sluiten, een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.[:pl]https://www.youtube.com/watch?v=JZk6eQ5TvpA
‘Een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.’
John Lennon
Als je niet gehoord wordt. Als je niet gezien wordt. Om wie je bent. Om wat je doet. Als we ons niet gehoord voelen, worden we stil. We zonderen ons af. Wie zijn wij om gezien te worden? Laat ook maar… De ander weet het vast beter. Of, als je niet gehoord wordt, laten we juist wel van ons horen. Schreeuwend. Roepend. Brullend. Hier ben ik!!! Kun je niet zien waar ik voor sta?! Kun je niet horen wat ik te vertellen heb???! De afgelopen jaren heb ik op de barricades gestaan, wilde ik heel graag na jaren van stilte, mijn geluid laten horen. Als je jezelf laat zien, vinden heel veel mensen iets van je, en dat is niet altijd even leuk. Juist nu, op het moment dat ik andere zaken aan mijn hoofd heb die mijn aandacht verdienen en ik het liefst in stilte verdwijn, riep mijn jongste zoon dat ik van Het Grote Sinterklaasverhaal een luisterboek moest maken. Ik weet nog dat ik zuchtte. Ik had geen zin om gas te geven. Tegelijkertijd deelde ik diep in mijn hart, zijn mening. Dit verhaal dat ik negen jaar geleden schreef, voor alle Zwarte Piet-discussies uit, verdient het om gehoord te worden. Niet zachtjes, niet schreeuwend, maar met de juiste toon. Vanuit het hart. Zonder oordeel, zonder op een stoel te willen zitten. Zonder voor, zonder tegen, maar gewoon, omdat mijn kinderen en de vele kinderen aan wie ik het heb gedeeld, steeds weer als vanzelf blijken te voelen waar dit tweeluik over gaat. En ermee aan de slag gaan… Wie zijn wij als we kijken met de ogen van een kind? Wie zijn wij als we onzelf recht in de spiegel aankijken, voordat wij onze blik op de ander richten?
Wij, allemaal, alle kinderen, alle mensen van Nederland hebben een verhaal te vertellen. Allemaal willen we laten zien wie we zijn. Laten we dat doen. Vanuit onszelf, vanuit ons hart en elkaar daarin ontmoeten. Elk jaar in december wandelen we een sprookje binnen, een traditie die wordt gedragen door een verhaal. Als we elkaar kunnen vinden in een verhaal, in een droom, misschien kunnen we elkaar dan ook weer eens ontmoeten in het echte leven. Dat is mijn wens en dat is waarom ik dit verhaal wil delen. Het eerste deel van Het Grote Sinterklaasverhaal gaat over Joris en Verderniets die op zijn verjaardag wordt achtergelaten op het strand door de Mobieltjesmevrouw en de Krantenmeneer. Het tweede verhaal gaat over Hoofdpiet Nummertwee die na het lezen van een brief van Liesbeth niet meer weet wie hij is en besluit op zoek te gaan naar zichzelf. Dit luisterboek is met liefde gemaakt. Met dank aan Johan Keeman, Cilla Moerman, Roel Beemster en Sandra Bijl. Ik wens jullie veel luisterplezier. Mocht je enthousiast zijn, deel alsjblieft. Om met de woorden van John Lennon af te sluiten, een droom die je alleen droomt is een droom. Een droom die je deelt, wordt realiteit.[:]